Implantacja stentu „protekcyjnego” u chorej z ostrym zespołem wieńcowym bez przetrwałego uniesienia odcinka ST powikłana zakrzepicą wewnątrzstentową

AUTORZY:

Robert Romanek, Paweł Grzelakowski, Radosław Formuszewicz, Tomasz Ługowski, Tomasz Wnuk,
Maciej Olechnicki, Teresa Rusicka - Piekarz, Aleksander Goch

Klinika Kardiologii i Kardiochirurgii, 10 Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką, Bydgoszcz

Przedstawiamy przypadek 61-letniej kobiety przyjętej do Kliniki z wstępnym rozpoznaniem ostrego zespołu wieńcowego bez uniesienia odcinka ST. Pacjentka została przywieziona na Szpitalny Oddział Ratunkowy z powodu nawracających od 7 dni wysiłkowych dolegliwości bólowych w nadbrzuszu z promieniowaniem do obu kończyn górnych, przy czym od 3 dni dolegliwości te po ja wiały się także w spoczynku. Z wywiadu wynikało, że pacjentka jest wieloletnią palaczką papierosów, dotychczas nie była leczona kardiologicznie, natomiast w przeszłości stwierdzano u niej chorobę wrzodową żołądka oraz kamicę nerkową.

Przyprzyjęciu do Kliniki chora była przytomna, w pełnym kontakcie logicznym oraz w dobrym stanie ogólnym
(ciśnienie tętnicze 120/80 mmHg, HR 70/min, miarowa, Sa O2 98%, brak obrzęków obwodowych). Po za tym w badaniu przedmiotowym stwierdzono: osłuchowo szmer skurczowy nad koniuszkiem (1/6 w skali Levine’a), bez cech obturacji i zastoju nad polami płucnymi, brzuch miękki, palpacyjnie nie bolesny, bez objawów patologicznych...

Ostra zatorowość płucna pośredniego ryzyka z ruchomą skrzepliną w prawym sercu, przebiegająca z zespołem uogólnionej reakcji zapalnej, zespołem niewydolności wielonarządowej, rozsianym krzepnięciem wewnątrznaczyniowym i ostrym niedokrwieniem

AUTORZY:

Paweł Grzelakowski¹, Tomasz Ługowski¹, Marcin Kurzyna², Maurycy Missima¹, Michał Maciejewski¹,
Marek Balcerzak¹, Robert Romanek¹, Marek Stelak¹, Andrzej Ługowski¹, Aleksander Goch¹

1  Klinika Kardiologii i Kardiochirurgii, 10. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką, Bydgoszcz
2  Klinika Chorób Wewnętrznych Klatki Piersiowej, Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc, Warszawa

Zatorowość płucna (ZP) jest relatywnie często występującym stanem nagłym w kardiologii, a ze względu na nieswoiste objawy jej rozpoznawalność jest wciąż zbyt niska [1]. Śmiertelność w ostrej ZP sięga 7–11% [2], a na jej istotne zwiększenie we wczesnej fazie choroby wpływa m.in. obecność skrzeplin
w prawym sercu, zwłaszcza gdy są one ruchome [3–6]. Odsetek zgonów wśród pacjentów z pozostawioną bez leczenia ruchomą skrzepliną w prawym sercu osiąga 80–100% [3, 7, 8], co pokazuje, jak bardzo istotny klinicznie jest to problem.